mührünü ýþýða morlayan kanat ýsýrýðýnda gece düþlerin büyüyen þehrinde kainatýn gözleri...
týkabasa mevsimin yapraklý ninnisinde devrilen günün sessiz harfleri öksüz pencereler ay ýn ince dalýyla rüzgar döker kýyýlara gölgelerin göçebe aðzýnda çocukluðuma asýlýrým..
-seni bir þiirin karanlýkta duran gözleriyle seviyorum çocuk-
sesimin kökleþen kýlýcýyla þiir yaz bana ýslýk çalan martýlarla yürüyüp birbirimize akalým yer ve gök arasý baðdaþ kuran topraðýn hýrkasýnda tenimin yaðmuru içimin kýzýl avlusuna kýsalan kýyamet sarmaþýklarca sarkarken üþüme sen çocuk bu gece de oturup seni özleyeceðim
-örtün perdeleri-
yüreðime su taþýyan sessizliðin ýssýz ýþýðýnda kavrulmuþ gözlerim bulutlarýn aðrýsýna çaðýrdým kentin küskün aðaçlarýný anlatsýn uçurumlar sesimin üzümlü buðusunu..
hadi çocuk seni güneþin kanayan gülüyle öpüyorum savrul dudaklarýma
......
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Tesbih- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.