Gözler görse de heran, hep doðruyu söylemez, Gerçeði istiyorsan, gönülle bakacaksýn. Bazen duygular söyler, dudak gerçeði demez, Gerçeðin ateþini yürekte yakacaksýn.
Mantýk bunlarý süzer, gerekirse denetler, Hayat teferruattýr; çok þeylere bölünür. Ayrý yere baðlanýr sýrasýnda demetler; En büyük gaye vatan; onun için ölünür.
Amaçlar, menfaatlar yerine oturmalý, Yücedeki emeller karþýlýksýz olurlar. Menfaatin zaafý akýlla durulmalý, Yüreði kararanlar birgün yolda kalýrlar.
Þaþkýn ördeðe dönme; yolunu, gayeni bil, Bunlar iman iþidir; gerçeðe o götürür. Ýmanla kalp nurlanýr, baþka tarzý tümden sil, Ýþin gerçeði "Oku!..", sana bilgi getirir...
Fatih-ÝST.
Enver Özçaðlayan Sosyal Medyada Paylaşın:
Aksakal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.