Gül Kokulu Şehir
Bir sonbahardý sana geliþim,
Kasým yaðmurlarý gibi titreyiþim,
Gözüm düþer olmuþ okula gidiþim,
Isparta ! Seni hep hayallerimde beklemiþim.
Seni bana çeken ne bilememiþim,
Karlý daðlarýndan naçar geçememiþim,
Sendeki týlsýmý henüz çözememiþim,
Ey þehir ! Seni hep sende beklemiþim.
Gurbetin çýðlýklarý duyulurken derinden,
Susturdun onu bilmem ki neden,
Ayrýlmak yardan, anadan, senden,
Isparta ! Gezelim þöyle hazar bahçelerinde.
Yürüyorum tarihe meydan okuyan sokaklarýnda,
Harabeye dönmüþ yüreðimin son duraðýnda,
Yanaðýmý öptüðün gül kokan dudaðýnda,
Bekliyorum ey þehir ! Seni bir hazar yapraðýnda.
Masum bir çocuðu andýrýyor gecelerin,
Belleðime yerleþtirdiðin o þiirlerin,
Güllerin kokusuna dayanamaz bülbüllerin,
Vuslata beþ kala olmaz, ayrýlýk niçin?
Sevenler tez ayrýlýr derler de inanamam,
Hicranlý seneleri bir daha yaþayamam,
Yeni kavuþmuþken seni hepten býrakamam,
Býrak elimi ey þehir ! buralardan ayrýlamam.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.