Gülümsemeyi o kadar özledim ki, En son ne zaman bir tebessüm verdim, hatýrlayamýyorum. Anlatacak o kadar çok þeyim var ki. Ne yazýk ki sükûnet den kurtulamýyorum. Sadece kendime anlattým tüm olan biteni, Ne bir eþ ne bir dost yanýmda yoktu. O kadar fazla ki sayamýyorum benden gideni. Kalbim hep bunlar yüzünden kaybolacaðým için çok korktu. Hayata karþý dik durmayý, kendim öðrendim. Sanýrým yüreðim yaþamayý sevmedi. Her defasýnda çaresiz kalan, yine ben ölendim. Ama mezarýma elinde bir çiçekle kimse gelmedi. Sokaklar da benim gibi yalnýz bir bank, Oturdum ve sigaram için için aðlýyordu benim gibi. Þimdi biraz gülümse ve ayaða kalk. En deðerlini yanýndan ayýrma