Dýþarýda rüzgârýn çýðlýklarý Bu bembeyaz þehrin sokaklarýnda yankýlanýyor Sanki yüzlerce, binlerce insan aðlýyor Ne korkunç bir ses bu Allah’ým Bu tipi, bu fýrtýna Þimdi her þey ne kadar uzak bana Kaç gün oldu kar yaðmaya baþlayalý Ya bu yalnýzlýðým kaç asýrdýr benimle Dýþarýsý bembeyaz Bu evin içi kapkaranlýk Rüzgârýn sesi çýðlýk çýðlýk Çok soðuk Yalnýzým, üþüyorum Donuyorum Biliyorum Ben artýk ölüyorum Kim bilir kaç gün sonra bulacaklar cansýz bedenimi Kar diz boyu, yollar bomboþ Þehir ne kadar ýssýz Rüzgârýn sesi de olmasa Saðýr olduðumu sanacaðým Ne bir baþka ses nede nefes var Bir de kalbimin atýþlarýný duyuyorum Gittikçe yavaþlýyor Artýk parmaklarýmý da hissetmiyorum Donuyorum Biliyorum Ben artýk ölüyorum Neler geliyor aklýma neler, kimler Hayatýma girmiþ çýkmýþ o insanlar Þu kar taneleri gibi Rüzgârýn çýðlýðýna kapýlýp Cama çarpýp Eriyip giden þu kar taneleri gibi Öyle iþte bir bir hepsi Ve Bu gece bir baþka Alýþtým dediðim, yalnýzlýk hissi Bu gece son gecem, biliyorum Donuyorum Kaným çekiliyor damarlarýmdan Rüzgârýn sesi nede ürkütücü Köpekler uluyor sanki boþ sokaklarda Bu tipi ve bu fýrtýna Hayatýn son gösterisi bana Biliyorum Ben ölüyorum Ne tuhaf Bir zamanlar gurur yapýp aðlayamadýklarýma Þimdi aðlamak geliyor içimden kana kana Geç kalmýþ gözyaþlarýmý Öylece býrakmak istiyorum Galiba bu gözyaþlarý yýllardýr Bu gece için saklanmýþ Ve isabet olmuþ Çünkü biliyorum Yarýn arkamdan gözyaþý döken hiç kimse olmayacak Bana, bir ben, aðlýyorum Yalnýzlýðým Seni bu soðuk ve karanlýk dört duvar arasýnda Bir baþýna býrakýp, gidiyorum Yýllardýr sakladýðý gözyaþlarýnýn yükünden Aðýrlýðýndan kurtulan göz kapaklarým kapanýyor Artýk düþünceler de dondu beynimde Bu ne tatlý bir uyku Tüm bedenimi sarýyor Her þey ne kadar boþ ve anlamsýzmýþ Þimdi anlýyorum Hiç tatmadýðým, tanýmadýðým bir huzur Ruhumu sarýyor Bu ne tatlý bir uyku böyle ah! Rüzgârýn sesi de artýk kulaklarýma iþkence edemiyor Her þey sustu Her þey Hayýr Hayýr duyuyorum Bir anne ninni söylüyor Aðlayan bir bebeðin sesi geliyor Ve ben artýk hiç üþümüyorum
Baharý müjdeleyecek yine Güneþe gülümseyecek kardelenler Bu dünyaya yalnýz gelmediler Kim bilir hangi sevdikleri Kimleri vardý bu hayatta Hepsi de bu sonu hak etmediler ya, yalnýz ölenler…
Gürsel ÝLERÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gürsel İLERİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.