Memleket insanları
Bir an kendimi yetmiþli yýllarda buluyorum
Ellerinde mis gibi kokan sýcacýk simitle
Garajlarda dayýmlar beni bekliyorlar
Elimdeki bavullarý faytoncuya uzatýyorum
Geçen yýllar yüzüne sanki bir bir kazýnmýþ
Yarýsý bitmiþ izmaritten derin nefes çekiyor
Hali periþan, üstü baþý derbeder
Almýþ bir kaygý adamý, düþünür,
Evdekiler ne yer ne içerler
Dünyayý kaldýrýrcasýna,
Gamý kederi kaldýrýrcasýna
Bir hamle yaparak bavullarý kaldýrýyor
Boðuk boðuk öksürerek ön tarafa oturuyor
Elindeki kamçýyý hýrsla indiriyor atlarýna
Sanki atý deðil kaderini kamçýlýyor,
Kör talihini kamçýlýyor
Biri bitmeden diðeri baþlayan,
Dertlerini kýrbaçlýyor
Ekin pazarýnýn yanýndan geçerken geliyor ekinlerin kokusu
Emek kokuyor,
Çile kokuyor,
Sabýr kokuyor
Az biraz da umut kokuyor
Tabii ne de olsa bununla çocuk okutulacak
Ekmek alýnacak,
Aþ alýnacak
Muhannete muhtaç olmadan yaþanýlacak
Yaþamak buysa eðer yaþanmaya çalýþýlacak
El arabalý hamallar ise gelenle geçene bakýyor
Gözlerinde çaresizlik var,
Kimsesizlik,
Gariplik var
Umutla bakýyor,
Yalvarýrcasýna bakýyor
Dünyanýn dertlerini,
Gamlarýný taþýdýðý yetmezmiþ gibi
Arabasýna da yükleyeceði yükler arýyor
Arabasý da kendi gibi ezilmiþ,
Yýpranmýþ,
Yýllarýn altýnda
Gacýr gucur ederek sanki kör talihine aðýt yakýyor
Dönertaþ’ta duvarýnýn dibinde boyacýlar durmuþlar
Yetmiþliði de var içlerinde ilkokula gideni de
Bu yaþa gelmiþ hala rahat yüzü görmemiþ amcama mý yanayým
Ne olduðunu anlamadan dünyayý yüklenen sübyana mý yanayým
Oðlum git oyna,
Sen de akranlarýn gibi,
Mutlu bir hayat yaþa
Seninle kaderinin ne alýp veremediði var hâþâ
Git oðlum git,
Bak saçlarýn daðýlmýþ,
Tarasýn anneciðin
Ela gözlerinden öpüp,
Sarýlsýn anneciðin
Saklama ellerini,
Utanma ellerinden,
Kir pas içinde diye
Onlar kir deðil,
Onlar senin kývancýn
Senin o paranla alýr ekmeði anacýðýn
Düþündüm birden bire ya sen oðlum olsaydýn
Gene burada çalýþýp gözlerime baksaydýn
Aðlayarak öperdim o boyalý elini
Baban suçlu evladým affeder misin beni?
Rahata ermen için neler yapmazdým ki ben
Çalýþýr çabalardým olmazdý gündüz gecem
Uykumu, umudumu getirir sana verirdim
Aç kalýr,
Oruç tutar,
Yemezdim yedirirdim
Affet oðlum bizleri,
Tek suçlu baban deðil
Sen utanma halinden,
Ayýbý senin deðil...
Berlin, 4 Þevval 1424 Cumartesi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.