ÜŞÜYEN ADAM

Ýlkbaharda yazda gölgede yattý.
Ýneði saklayýp danayý sattý,
Evde otur dedi hanýma çattý.
Sobanýn baþýnda üþüyen adam.

Yapraklar döküldü hava soðudu,
Lapa lapa yaðdý kapladý yurdu,
Daha o gün mayýsýn hayalýn kurdu,
Sobanýn baþýnda üþüyen adam.

Evde eski ne var hepsini yaktý,
Dip bucak koymadý her yere baktý,
Son çare yorganý baþýna attý,
Sobanýn baþýnda üþüyen adam.

Sorumluluk nedir bilmedi özü,
Çocuklara baktý, kýzarmaz yüzü,
Komþudan getirdi bir kürek közü,
Sobanýn baþýnda üþüyen adam.

Soðuk çatýlardan buzlarý astý,
Kapýlar kapanmaz menteþe paslý,
Saman dumanýyla bacasý isli,
Sobanýn baþýnda üþüyen adam,

Bayar ÖZGÜNDÜZ
Sosyal Medyada Paylaşın: