Ömür denen yokuþun zirvesine varýnca Pýrýltý aldatmasýn kime kalmýþ ki dünya Can bedenden ayrýlýr biz topraðý sarýnca Fi tarihe küsmek ne, kime kalmýþ ki dünya?
Doðru yoldan iz sürse, affý delerek yapar Aklý devþirmek gerek Rabbin bir düzeni var! O gaflet ki, yenilip keza bilerek sapar Baþý vururken taþa ruhun bir üzeni var!
Nuru saçmýþ sözlerde huþu kalp, harý solda Seccademiz yön ise Hakka yürümek güzel Kur’an yolu izlerde kalýnmaz yarý yolda Bin þükür ki, þükrüne Hakka yürümek özel!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülsen Tunçkal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.