Öylece gitti düþler uzaklara, Açmakla açmamak arasýnda Büyük savaþlar veren o çiçekler, Topraðýna düþman, Tüm pembeliklerini yitirdiler.
Yeþili andý yas tutan sabahlarým Vermek için güne umudu, Bir kumru izini býraktý boynunun Yastýðýmdaki el deðmemiþ sessizliðe.
Gözlerin ardý var, Biliyor kendine siper ettiðin karanlýk. Suçlarýndan arýnmayý bekleyen Masum bir günahkar gibi kalbin, Ayaklarýnýn altýna aldýðýn Unutulmaz gölgenin sahibi aydýnlýk.