Mehtap

Kalkarsa gözlerdeki esrârýn bir perdesi,
Daðýlýr yüreklerden efkârýn her zerresi.

Gözden dökülen yaþlar kan rengine boyanýr,
Gönül, muvakkat huzur uykusundan uyanýr.

Soðuk bir ayaz gelip baharý bulmaktadýr,
Her gün sulanan güller yine de solmaktadýr.

Ne zaman umut doðsa sanýlýr ki sabahtýr,
Vakitsiz geçen güne kederlenmek mübahtýr.

Iþýða göz kapayýp boþa kendini üzme!
Güneþ kaybolsa bile, elbet gelir bir hüzme.

Sanma ki göðün ancak güneþi aydýnlýktýr;
Ayýn on beþi kara, on beþi aydýnlýktýr.

Karanlýk geceleri hep aydýnlatan mehtap;
Kül olmuþ yüreklere de etmektedir hitap.
Sosyal Medyada Paylaşın: