durdum ve düþündüm ne acýlý günler vardý evlerin her biri gözyaþlarýný unutmadý benim doðduðum köyde taþlar da aðlardý hiç biri unutulmadý sevinç ve acý mutluluk ve hüzün bizim hikayemiz tüm diyeceklerimiz mezarlýktan geçer oradan gerçeðimize seslenmek bin bir hatýraya selam ile kabirlerle beraber yürümek geçmiþi dinlemek duygusu içimizi sarar dünü ve bugünü buluþturmak hüzünlü bir düþüncedir küllenmeyen acýlarýmýz bir kitabýn sayfalarýdýr her bir kabir bu yüzden seslenir bize suyun ve topraðýn bizden kopardýðý unutulmaz canlar iþte buradalar söðüt aðaçlarý anlatsýn o acýlý günleri gözyaþý ile geçirdi köy duaya kalktýlar iki tarafý bahçeli yol üst üste taþlar duvarlar taþlara sarýlý çalýlýklar duaya kalktýlar bir tabut daha kaç tabut geçti musalla’dan mezarlýða bu yol hayatýn gerçeði oldu doðum ve ölüm sonlunun sonu her can ölümü tadacaktýr insanýn sonu mezarlýk olacaktýr ..
18.09.2020 / üsküdar mustafa kaya Sosyal Medyada Paylaşın:
e.mustafa kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.