Özlem…

sensiz geçti seneler,
özlem dolu uzun geceler.
sensizdi ellerim on bir yýl,
sensiz yaþanmýþtý acý dolu bunca yýl.
aðýr aðýr akýp durdu içime yokluðun,
yanardað lavý gibiydi özlem.
küllendikçe alttan alta ciðerimdeki yangýn,
tüter oldu yeniden sonbahar mevsimlerinde.
seninle geçmiþti ya o kýsacýk zamaným,
inan ki aþkým ben hala o anlardayým.
unutmak mümkün olsaydý da,
yüreðim hiç aðlamasaydý.

kader mi diyelim yoksa þans mýydý özlem dolu bir hayat?

kopsa tufanlar,
yýkýlsa bütün alem,
yarýlsa yerler,
aldýrýþ eden yok.
yaðmur olup yaðsa göklerden mutluluk coþkularý,
bana deðecek damlasý yok.

sessiz bir köþede doðanýn kucaðýnda,
dalarým uzaklara yüreðimde sen.
o an yok mu iþte o an,
sanki varlýðýnla yanýmdasýn,
damarýmdan akan kýzýl kanýmsýn.

aþkýna eyvallah dedim de gülüm,
büktü belimi dinmeyen özlemlerin.



Macit
23.05.2020

Sosyal Medyada Paylaşın: