YORULAN DUDAKLAR. Öylesine dinliyor beni Benden uzakta tutmaya çaliþtiði bedenini Öne dogru eðilmiþ Beline kolum yavaþça sarýlýyor Arada sirada soru soran beynimin Geride biraktýðin vucudu çekiyorum Kendime O zaman sanki emin oluyorum gitmeyeçeðini Yumuþayan dokunuþlarima tepki vermeyen beden Bana dogru yolda oldugunu fýsýldýyor Az önçe öyle keskin bir sýnýr cizmiþti aramiza Ýlk defa onun gidebileceði o kadar net hissettim Onun için hislerimin anlami yok Bana karþi ne hissediyorsa hissetsin Çekip gidebilir Bunu bilmek delice korkutuyor beni Kollarimla onu hapsettiðim çemberin Ýçini görebiliyorum ben Gerisi o denli karanlik ki oradan kaçtiði an Ben izini kaybedeçeðim Biliyorum Beni dinlerken onu saran cendereme Sýðýnýyor yavaþça Arada kelimeler arasinda anlatmaktan Yorulan dudaklarimi Saçlarýnda dinlendirmeme sesini çikarmiyor Baþi gögsüme gidiyor yine Bir yandan anlatýrken Bir yandan da saçlarina dolanýyor ellerim Kelimeleri senin kokunun içinden Üflüyorum kulaklarina 02 Mayýs 2020 Selami Sagir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selami Sagir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.