Emek Hırsızı Şâki!

Hýrsýzlýk normal hale, gelmiþ haberimiz yok,
Müdahale rûhumuz, ölmüþ haberimiz yok!

Çað deðiþti deriz de, kabûller de deðiþti,
Vebâl küfesi doldu, hangi yiðit boðuþtu?

Ýnsanýn Ýnsanlýkla, mesafesi ýrýyor,
Ýyi, güzel dediðin, hemen zelve kýrýyor!

Yiðitlik, Kâf’tan aþmýþ, vefâ ardýna düþmüþ,
Beyhûde bir çýrpýnýþ, civânmertler de þaþmýþ!

Acaba kendimizi, boþa mý yoruyoruz?
"Güzellik olur" diye, hayâl mi kuruyoruz?

"Bir el’in nesi vardýr, iki el’in sesi var!"
Düstûruyla büyüyen, insanlarýn nesi var?

Bir haksýzlýk görünce; El’le, Dil’le, Gönül’le,
Dur demek gerekmez mi, âciz olsak da hâlle?

Duyarsýzsak lâzýmken, gayretler niye peki?
Varsýn çalsýn "EMEÐÝ", EMEK HIRSIZI ÞÂKÝ!



Sosyal Medyada Paylaşın: