ey saliha, saliha... gökyüzü deðil karanlýk, anla! ve düþünce þeytan sandýðýmýz akýlda çarktýr bu kývýlcýmlar... anla, sazda türkümüz bitmeden martý kanadýnda sabah oldu; uyan!
ey, güzel insan saliham... sana seslenir, sana sarýlýrým... hani, bir laf var ya; adam gibisin...
adam gibi...
iþte bende sen gibi...ölesiye sevdim, saydým; geleni, geçeni, geleceði... adam gibi... yetmedi; aradým, yoruldum... ve dokuz çöplük horozu oldum da, bir kadýn olamadým!
bak iþte! bu gördüðünde kedi süleyman iyi bak; soldan bitli mahmut’a benzer!...
iþte yine, sessiz zamandan yine bir gün geçti ki, zaten bizim deðildi...
ey saliha, saliham... yutkunamýyoruz! anla, sana tüm þarkýlar; ve aldýr ma!...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep Tavukçu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.