Toprak kimlik biçti bize ruhundan,
O bizim ruhumuz bu coðrafyada.
Göðsüne bastýrýp, kulaklarýný,
Nereden bilecek? Dinlemeyenler,
Anadoluluyu, Anadoluyu;
Bileði Fýrat’týr, kafasý Dicle,
Kalbi Kýzýlýrmak, kaný Sakarya.
Devler, cüce olmuþ cüceler, ulu,
Ortada gezinir ruhsuz bedenler,
Ölüler diridir, diriler ölü…
Yesevi’nin nefesinde göründük,
Yunus Emre hýrkasýna büründük,
Ölümsüz boyayý onlardan aldýk:
Ayaðý toprakta gözü yüksekte,
Sultanlýða çýktý kulluðun yolu,
Türkçe Türkçe, bayrak bayrak dirildik.
Uyan ayaða kalk ey Anadolu!
Ölüler diridir, diriler ölü...
Güneþ mýzrak gibi yükselir sabah,
Ve bir bomba gibi batar her akþam.
Benlik denizinde yaþarken çölü,
Deri deðiþtirmek kâr etmez bize.
Maskeler takýnýp, yersiz ah ve vah,
Ölüler diridir, diriler ölü…
Hep bal rengindedir ayýn gözleri,
Her gece gülümser, gündüz darýlýr.
Yabancý sevdalar köz etmez, külü.
Sonsuzluða çaðýrmayan sözleri,
Bir Yörük kuþaðý gibi sarýlýr.
Ölüler diridir, diriler ölü…
Ses hýzýný aþtý yozlaþma hýzý,
Onlar güne bakan, þu rüzgârgülü.
Ta derinlerinde çözülmez þifre!
Milli mesajlardan yoksunluk sýzý.
Kaba, cýrlak deðil bu ses senfoni,
Ölüler diridir, diriler ölü…
Ummanlarý aþan ceddin torunu,
Bugün dert ediyor damladan gölü.
Biriktiriyoruz bir öfke gibi,
Yüreklerimizde çýnlayan sesi.
Hep beraber yýktýk þuur surunu;
Ölüler diridir, diriler ölü…
Ikýnmaz sýkýnmaz açýkça söyler,
Hayal dünyamýzdan kaldýrýr tülü
Vurur yüzümüze biz aymazlarýn.
Çelik týkaçlarla kulaðýmýzý,
Týkamak susturmaz vicdaný beyler.
Ölüler diridir, diriler ölü...
Özcan Ýþler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.