var olan bir þeyi yok ettiðimde sihir yeteneðim var sanýyordum
ta ki yok ettiklerimi geri getiremeyene dek
sonra birinde var olup
yok etmesini bekledim
bekledim ki yok oluþ ne demek
yeniden doðuþ için
illa ölmek mi gerek
derken giden geminin kaptan köþkünde buldum kendimi
lakin ne dümenim vardý
ne de rota bilgisi
üstelik sudan bahanelerle yüklüydü gemim
ve suyun kaldýrma kuvveti yetecek miydi
hiç emin deðildim
limandan zinciri koparýp
kýyýdan uzaklaþýnca
deryanýn ortasýnda
dedim ki yokluk burasý olmalý
peki ya liman,
ya baþka bir gemiye baðlandýysa..
endiþeden yelken yapmayý ilk o zaman öðrendim
piþmanlýðýn rüzgarýna kapýlmayý
ve kalp rotasýyla
limana geri dönmeyi
var olan bir þeyin aslýnda hiç yok olmadýðýný anladým o an
gidenin adresi yoksa
kalanýn kýymetini..
þimdi son limanda b’aðlandým sana
býrak el, veda etsin düne
hem ellerim çapa
pas tutan ellerine..