MAHZUN
Loþ bir sokak lambasý altýnda geçen ömrüm,
Kara taþlarýn boz gölgesinden bizar olmuþ,
Issýz damlarda herkül yürekler saçan ömrüm,
Körpe bir kaplumbaða kürküne ahzar olmuþ.
Kuytu bir sokak baþý, mesken olmuþ bu ilde,
Varým yoðum kalmadý, neye yarar bu belde,
Deli divane gönlüm gezmekte mahzun halde,
Yorgun düþmüþ biçare, canana nizar olmuþ.
Feryadýmý haykýrdým, iþlenmiþ her kilime,
Koþtum durdum peþinden, ne geçti ki elime,
Hep güzeli düþündüm, güzel gelmez dilime,
Mah serseri eyleyen, hoþ sözlü nigar olmuþ.
Ömür denen bu yolda, sona dönerken dümen,
Zaman belirsiz mezar, kimler asýl, kim göçmen,
Aþk peþinden gezdirir, dinlemez Mýsýr, Yemen,
Nedensiz gönül hanem bu yola mahzar olmuþ.
Belki anlamsýz, belki gerçekten çok uzakta,
Belki meçhul yoldayým, belki kör bir tuzakta,
Belki bir sýr saklanmýþ, kalbe giren mýzrakta,
Gördüm ki bir garibin, gönlüne mezar olmuþ.
Gözlerim donuk donuk bakar olmuþ etrafa,
Meczup gibi gezerken, dert dizmiþim her rafa
Baþtan sona hissizlik, nerde bilinmez kafa,
Meçhuller dergâhýnda, Firgatli yazar olmuþ.
Erdal EBEM
(Aþýk Firgatli)
15.12.2019
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aşık Firgatli-Erdal ebem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.