karayelim

Karayelim
Yaðmur vuruyor camlarýma bu gece
Ne çok yutkunduðum kelimelerim var ah içimde
Hüzün davetsiz misafir gibi gelir sinsice
Bakýþlarým takýlýr çivi gibi ýslak caddeye
Kederi giymiþim hýrka misali üstüme

Camlarým buðulu sensiz hüzünlü bir gece
Bu yürek yangýn yeri göçebe bir kuþ misali
Siyah beyaz bir fotoðraf karesinde
Söyle Hangi þehre sýðýnsam hangi þiire
Sen beni öldürdün o gittiðin gece

sen gittin ben seni beynime resimledim
Þimdi bana olanlarý bil istedim
Attýðým O Çýðlýklarý Duymaný Ýsterdim
Ne Olur Gitme Kal Diye baðýrdým
öylece yýðýlýp kaldýrýmda kaldým
gidiþini görmemek için gözlerimi kapattým

Sen gittin sana dair cümlelerimi yitirdim...
Sen gittin ya hayat anlamýný yitirdi...
Sen gittin yaslandýðým duvarlarým yýkýldý,
Güvendiðim daðlarým kar doldu
Kara bulutlar çöktü gözlerime
Umudum gitti, gururum gitti


Sessizlik ve sükut iþledim yüreðime.
Oysa ikimize de yeterdi bu koca þehir
Zehir aþým, gözyaþým tuz oldu
Senden bana kocaman bir yalnýzlýk kaldý
Güneþsiz kaldým ve her yer karanlýk.
Enkaz yýðýný...bu gün 16 gün ciðerimden ayrýlýsým raabim geri dönmesinde yar ve yardýmcýmýz olsun
Sosyal Medyada Paylaşın: