Söz kifayet etmiyor, hal ise fark edilmiyor!

Artýk anma
Ve ne olursun aðlama
Bitsin bu aþk kalbim yeter ki sen solma

Ve hiç solma
Halini kuþatan bitecekse bitsin
Kuraklýðýn ikliminde heves tükenip gitsin

Sevmek
Neye kifayet ediyor söyle
Kederle meþk etmek hale yetmiyor nedense

Sinem
Hazaný zikredip inliyor
Yüreðim hýçkýrýklara, hicrana refakat ediyor

Bir kez daha
Umut içinde açýlan þu bahara
Gönül kapýný bir kez olsun aralayýp anlasana

Neye çare ki
Hüsran kime kaldý dönüp baksana
Bu kez kanaatini ertelemeyi idrakime sorsana

Yürek bu
Kalbin güdümünde deðil mi
Gönlün nazar eden sürur penceresinde kiminle

Sevilensin
Aþk için terennüm edilensin
Sevgiyi hak eden, düþüncede filizlenen nefesin

Gel yorma artýk
Bahaneler içinde bu kadar yorulma
Ömrün bu sayfalarýnda gel sen sararýp soldurma

Þayet
Kesin kararýn bu olacaksa
Baþka hiçbir seçenek halime hak tanýnmýyorsa

Yolun açýk olsun
Uðurlar ola, kalbin hüzün yaþamasýn
Bir nedamet soluma, aþkýn þu kuraklýðýnda aðlama

Sen kendi yoluna git
Ben ise sefilliðin yurduna avdet edeyim
Hederliðimin kalan umuduyla yolculuðuma ne deyim




Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın: