þu andan sonraya zincirledim kendimi bilemediðim haddimden geri kalanlarla
...
bilinmezliðe atýlan her nabýz çekiyor içine puslu bir sýð gibi araf’ýn kollarý üryan güz aðrýsýna aminlenen yollar tek nefeslik
doðurganlýðý sahipsiz seviler göz kýrpýyor belki de kalbe avuç içleri dergaha uzanýyor ki bir gülümseme olmalý bu sonsuzluk baðbozumu dünlerin kaybolmuþluðunda