Sürgün...

Bir piyon kutuda diðerleri sokakta.
Ýlk hamlede gök düþecek ,
yýrtýlacak yüzümdeki sýð perde, Kusacaðým!!.
Ýlk adýmda her biri birbirinden yýrtýcý kahramanlar taþýnacak dünyaya...
Ellerimi saklayýp gözlerimi yumacaðým.
Annemin göðsünde daðýnýk taraflarým birikecek ,
sorsana, az mý üþüyeceðim!!

Sürgüne gönderilmiþ mektuplarýn arasýndan,
seçilip okunacaðým defalarca,
dinleyen olmayacak.
Sürgün ,
diz kapaklarýma yapýþan
uzun bir yolun alnýndan eðilip bakacak gözlerime.
Aðlamak yok ,biraz daha gayret!!.
Salya sümük eðrelti bir acý iþte karþýnda!...
Sakýn ha! Yok yok ...
Aðlamak yok.

Ellerimin sývasý döküldüðünden beri ,
kuþlarý hangi renge boyasam tutmuyor.
Kalabalýk dokunmalar ,
yanlýþ kanatlar ,
tek hamlede parçalanacak kadar ucuz bir gök...
Yakalamam!...
Ellerimi yýkýk duvarlarýn arkasýnda saklýyorum ,sývasý yok...

Bakma gözlerime ,ne olur bakma!...
Orada insan yok!.
Uçurtmalar gayet resmi bugünlerde ,
alýcýsý yok!..
Köhnemiþ bilyeler etrafta avuçlayan yok!..
Uzaða bir sürgün býrakmýþlar ,
git al diye baðýrmýþ birisi ,gitmiþim!!.
En az kendimde kalmýþým!
Mýzýkçýlýðým tutmuþ en çok kendimden caymýþým...
Yol boyu ,soluksuz koþmuþum ,düþmüþüm kanamýþým
ama hiç ölmemiþim ,yaþamýþým hey!!
Yaþamýþým!.

Az gülüp ,
çok aðlayanlara fedakarlýk etmiþim ,
vefa doðmamýþken daha
isim bulup sonra kazýmýþým yerinden...
Dizlerimin üzerine ,
yere kapaklanýnca kimsenin ceketine asýlmadan ,
ayaðýmýn tekini bulup kalkmýþým .
Çelme takanlarý yazýp bir müsveddeye okumuþum her birine!!...

Kiralýk evler deðil ,
kiralýk ruhlar tutmuþum yanýma,
yaným kirlenmiþ...
Griye dönünce perdelerin rengi ,
pencereleri kýranlarý ayýklamýþým odalardan.
Kim ne derse desin ,
Gün geçtikçe büyüyorum ,odamda...
Sýlaya kaç var ,bilmiyorum!.

Ama sürgündeyim ,öyle diyorlar!..
Sosyal Medyada Paylaşın: