FENERİN IŞIĞI

Gece gündüz fark etmeksizin yürüyorum
Sokaklar alýþkanlýðým, karakterim, kaderim olmuþ
Bazen elimdeki fener de yetmiyor önümü görmeye
Hatýrlamak istemeyeceðim her þeyi hatýrlýyorum bir an

Fenerin ýþýðý birkaç adýmdan öteye gitmiyor
Yürürken yorulmadýðým kadar düþünürken yoruluyorum
Sen rahat rahat köþende çayýný içip otururken
Yavaþ yavaþ sebebim oluyorsun fark etmeden

Ne yürümekten gocunurum ne de çare ararým
Ben böyle hesaplaþmalarý severim, tabiatým bu
Çevremdekilerin deli dediði kadar varým
Ben hep kendim oldum, soruyorum, sana ne oldu?

Fenerin ýþýðý tükenirken umutlarýmla eþ zamanlý
Bir hareketlenme oldu, yürek yine seni andý
Yetmiþ yýllýk söðüt aðacýnýn önünde durdum birden
Hatýrladým, anýlar arasýnda bu aðaç da vardý

Sarýldým aðaca sana sarýlmadýðým kadar
Reçine kokusunu parfümün saydým, çektim içime
Yerdeki izmaritleri topladým teker teker
Kirlenmesine göz yummadým bir hatýranýn daha
Ýyi yapmýþ mýyým bilmem, bilmek de istemem
Bilinmezliðimize yakýþmaz çünkü, bilmeyeyim boþ ver

Sosyal Medyada Paylaşın: