Her þeyimden yüksekti, kendimle savaþým, Güruhum nüksetti, cüzzamýmla karýþtým, Zifiri sabit, varlýðý tehtit; Bir öfke, bir hýþým! Dumanlarýn arasýnda, tütsülendi, aðrýlý baþým, Aðlamalarla süslendim, arþý deldi yakarýþým, Sevgiydi suyum, Kurudum, Nefretimden yoruldum, Acýydý telaþým, Hayaldi aþým, Aç öldüm!
Kördüm; Kördüðümden baþýma, Ne esvap, ne çorap, Göremediðimden galiba, Çoraklýkta, bin azap ördüm. Her kuytu köþede, Azraili sordum, ’Bekle’ idi aldýðým cevap, Yine harap, Yine bitap. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.