Avlunun en izbe köþesinde ortancanýn altýna sakladým çocukluðumu Yanýmdan yol geçti Bir çok ayak geçti Seslerini karýnlarýnda taþýyan Kusan kimi Zaman zaman öðüren Arada apansýz ýlgýn açan
Küçük ve seyrek eþyalý bi ev kadar ortadaydým oysa Bazen babamýn rüyasýna girmek için çýkardým Gülüþlerimin ucuna basa basa Arapça harfler gibi bitiþik zamanla
Baþýnda sesli Ortasýnda uzun Sonunda sessiz ve yalýn tenha
Her seferinde Aklýmý daðýtýp Alnýmýn sol yanýna inen i mgeler býrakýrdýn kalbimin üstüne Bu bana çok yakýþýrdý
Gözlerim su geçiriyor diye üzülünce Büyük ve yumuþak bi havlu olurdu sesin Yüzüme yasladýðým Ýki büyük göz gibi açýlýp kapanan
Sanki Karlarýn daðýydýn eriyen Rüzgarý Duvara çarpa çarpa
Sosyal Medyada Paylaşın:
kibritçikızınkibriti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.