Ne yazık ki..!

Yýllar boyu
Her gün dönümünde
Kendi kendime
Sessizce sorduðum soru
Bir gün ani/den
Yazýldý gözlerime…

“Hâlâ , ölmedin mi..?”

Soruyu okurken
Gülümsedim bir an
Ölüm , yaþayanlar içindir.
Ýsteseniz de istemeseniz de
Bir nefes kadar yakýndýr hepimize.

Yaþamak , “Nefes almaksa” eðer
Yaþýyormuþum yýllardýr ,meðer.

Doðduðumdan bu yana
Yaþadým diyebileceðim
Yýllar , aylara
Saatler , dakikalara
Saniyeler , saliselere
Dönüþürken
Bugünlerim düne
Dünlerim ise
Anýlarýmýn sayfalarýna
Yerleþti istemsizcesine.

Düþünüyorum da

Herkesin hayatýnda
Çok istediði halde
Gidilemeyen bir yol
Açýlamayan bir kapý
Söylenemeyen bir söz
Vardýr ya…

Sustum…

Her zamanki gibi
Býraktým kalemimi
Askýya aldým yarýnlarla ilgili
Umarsýz düþüncelerimi
Beklemeye baþladým
O Son anýn gelmesini…

Gelmedi…

Saygýsýzlýk etmek istemem
Her sorunun cevabý verilmeli
Ne yazýk ki…Cevabým ;

Üzgünüm ;
Hâlâ, ölmedim…

......................ENA.



Sosyal Medyada Paylaşın: