ellerinle yüzünün
akordiyonu
þimdi rüzgarý çek içine olabildiðince
ezginin yolculuðunu dinleyelim beraber
geçtiðin yerlerde açan
erik çiçeklerini ekle üstüne
susma hiç
susup gidenlerin açtýðý yara
ayný yerden kanarmýþ hep
ekle peþinden
sevseydi gözlerimi
böyle kapanmazdým kendime diyen geceyi
hani taþ duvarlarýn gelin çiçeði
zamansýz yürünmüþ bulvarlarý al
kitap kokusunu
yüzüne sinen
çevirdiðin sayfalarýn ahenkli nazýný
dünyanýn bütün þiirlerini
hatta beni /þair sanýyorlar olsun
dantel aðacýna desen çiziyorum oysa
dilek güvercinlerine
uðramayý unutma sakýn
çek nefesini
çal gitsin çok uzaklardan
bulunmuþ da yitirilmiþ düþlere armaðan
bu senin þarkýn
hep ayný yakýnda kaldým sana
kendinden daha çok
susup kalanlarýn hepsi
ayný acýyý taþýrmýþ ciðerinde zaten
gözyaþlarýmýn toplamýný
bulur mu yýldýzlar bilmem
ya da bir açýlýp bir kapanan
kalbinin akordiyonu
.