SANDI (446.)

Vefasýza gönül verdim
Kendisini bir þey sandý
Yüreðimde ki topraða
Ektiðim sevgidir benim

Bu ömrüm bitene kadar
Seni seveceðim dedim
Sensin dedikçe kendini
Eriþilmez yüce sandý

Gönlümü ona vermiþtim
Tutundum saçýn teline
Rüzgar gibi esti geçti
Baþka bir aþkýn yeline

Ýmek ilmek dokumuþtum
Onu yorgun yüreðime
Hayallerimi söndürdü
Gündüzümü gece yaptý

Çýkarttým kalbimden onu
Yerinde izleri kaldý
Ona ait ne var ise
Unutturdu bana zaman

Unutma bundan sonra
Hep dost kalacaðýz dedim
Düðümledikçe kendini
Çözülmez bilmece sandý



Fatma Ayten Özgün




















Sosyal Medyada Paylaşın: