EDEP Ne ar bilir ne de haya bakmaz kendisine asla, On parmaðýnýn onu kara, yýlan diliyle çalýþýr kendini aklamaya.. Ahkam keser fýrsat vermez hiç kimselere, Ama ne yapsa ne etse boþ nafile.. Edep var ya edep ayna tutar gönüle, Eleverir kendini saklý kalmaz her þey çýkar gün yüzüne. Sen edebinden susup bir þey söylemedikçe, Korktu sanýr edepsizler yüzlerinde sinsi gülümseme.. Sen bindirmeye devam edersen tepene, Gün gelir seni de rezil eder herkese.. Ýnsanlýk bitmiþ, þimdi raðbet hayasýza edepsize, En iyisi edepsize cevap verme edepsizlikle, Beddua etme Allah erdirsin hidayetine.. Yanýnda bile durma yürü geç, Seni de rezil rüsva eder, yanýndaysan er ya da geç. O yüzden insanlarý para mevkiyle deðil edebine göre seç, Edepsiz iþte ne utanma ne arlanma bilmez Ýnsanlarý edebine göre seçenler üzülmez... Fahriye Turgut Kafalý
Sosyal Medyada Paylaşın:
FahriyeTurgut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.