Kapkara göklü ay , yýldýzsýz serinliðinde bulanýk, belirtisiz hayatým gibi. Tarih yazmýyor bu aný, bu yýldýzsýz gökyüzünde henüz erkenden , henüz doðmamýþ sabahýný. Daha sonra aniden , evrenin mavi mürekkebinden bir damla yayýlýveriyor. Nereden geldiði bilinmeyen bir ýþýk, Ýzlemezken kimse bu aný , Püskürttüðü aydýnlýk daha da artýyor arttýkça cümlelerim . Ne var ki yaþam yine belli ediyor kendisini , Ýçlerinde öfkeli kiþileriyle arabalar , durakta her gün talihsiz yaþamlarýný tazeleyecek olan insanlarýyla, gecenin bitmesiyle toplu halde yuvalarýna dönmekte olan sokak köpekleriyle . Sabah , her gün yaþamdan parçalar koparak doðuyor. Ve geriye ne kalýyor...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ktldozgur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.