adýna para bastýrdým hayýr sever birinin...diyetimi ödeyeceðim
sokak kýþ sessiziydi,
erken kalkmýþ pazar sabahýnda
bulutlar kararsýz
köstekli bir saatle,
þu andan sonraya zincirledim kendimi
kýrýk pirinci gibiydim,
pilavdan dönen kaþýðýn
yürüdüm birlikte,
dalgýnlýðýma gelene kadar
yaþayan þaþkýnlýðýmla
nasýl da þakacýydým,
bir görsen
durmadan kendimi kandýrýyordum,
devrik cümlelerle
yeþil diyordum,
herkesin kýrmýzý dediði çaya
sokak çalgýcýlarý,
bizim olmayan bir þarký çalýyordu
karþý kaldýrýmda
musiki canlýydý baya
beni bilemedim
hatta...
el çýrpýp denedim canýmý
silerken kalp çizdiðim,
buðulanmýþ camýmý
rolüm uzun
repliðim kýsaydý
son sayfanýn en baþýnda
sen bilirsin diyordum sadece
sustum sonra
kaldýðýmýz yerden
helal etti huzur hakkýmý
iki hece
üþüdü sonra ,
en güzel aðlayan kadýnlar
sonra...
örttüm üstünü gizlice
sen ne yana gidersen git...ben ortada kalacaðým
suadiyekasýmikibinonsekiz
Demir Mutlugil