bir sabah o en sevdiðim kokunun sindiði odamýn bir köþesinde sýrýlsýklam sensizliðe uyandým dün gece ansýzýn mutluluðu astýðýmýz askýda pasaklý hüzünler býrakmýþsýn çaresiz dertlerimi giyindim isyan dolu odamýn duvarlarý
kulaklarýmda bozuk plak gibi gidiyorum artýk son sözün yankýlandý iþte o an þakýnlýk çaresizlikte harmanlandý çöktü üzerime maðlubum maðdurum esirim aþkýnda sen kurtarabilirdin beni git sayende yaralandým zaten
yaþattýklarýn bir bir canlandý gözlerimde hakim olamadým kendime, yoktun öteleyemedim bir türlü, doldum nefretle ihanetinin aðýrlýðýnda iki damla yaþ yanaðýmdan süzüldü sol göðsümün içine aktý yaktý, zaten küldü
Sosyal Medyada Paylaşın:
NAZLIM CAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.