Terli atlar rüzgarý getirdi
Kuyruklarýnda yaðmur ýslaklýðý
Perdeleri bulutlar örttü
Karanlýðý yýrtan ay
Ve gölgeler yola düþtü…
Sular sancýlarla bulanýk aktý
Marta akan çocukluðunu gördü
Saçlar kesilirken acýmaz
Bir tutam aný yandý meþalede…
Uzak kasabanýn sessizliðini
Kayan yýldýzlarýn ýþýðý bozdu
Bir baðbozumu þarapla
Kýsraklar ölüm suskunluðunda…
Yosunlar suya hasretken
Marta’nýn kibritleri
Ve ormanlarýn çýðlýðý
Taylarýn yelesinde ölüm muskalarý…
Maðarada gün ýþýðýna hasret papürüsler
Taþ duvarlara sinmiþ isli resimler
Koþan küller
Dýþarýda üþüyen bir yaðmur damlasý…
Oklar topraða ateþle düþtü
Yaðmur yandý gök baðýrdý
Marla son mektubunu yazdý aldýrmadan
Süvariler mühürlü mektubu bekledi…
Karþý tepeden tüten duman
Ateþte yanan notlar….
Saçlarýndan sürüklenerek gelen kadýndan çok onu sürükleyen süvarinin nefesi soðuk havada buharlaþýp uçuyordu. Rahatsýz olan birkaç yarasa bir karanlýk köþeden diðerine uçuyordu. Marla burnundan akan kandan çok karanlýkta uçan kuþlarýn merakýna girmiþti.
Saçlarýný kesip bir nehire atarken babasý yoktu yanýnda, bu yüzden büyücünün sözlerine odaklandý. Çamura çýplak ayaklarýný soktu. Dizine kadar gelene kadar yürüdü suda. Bekledi saatlerce. Küçük bir balýk ayaklarýna sürtünürken bir an fýsýltýyla onunla konuþtu. Durmadan gökyüzüne bakarken dudaklarýnýn kýyýsýnda bir gülümseme belirdi. Yaðmur bulutlarýna bakarken ona öðretilen sözleri bulutlara üfledi. Eski ve yýtýk elbisesinin sol cebindeki keseyi çýkardý. Koþarak unuttuðu þeyi çayýn karþýsýndan aldý. Avuçlarýnda birkaç kemikle tekrar yerine geçti. Yaðmur çiselemeye baþlarken söylenmeye baþladý. “ Tanrým daha fazlasý…. Daha fazlasý….”
Saðanak þekilde yaðmur yaðarken dere köpürdükçe Marla dans eder gibi lisaný bilinmez bir þarkýyý söyleyip dans ediyordu. Marla söylediði lisaný kendi bile bilmiyordu.
“Ölüm türküleri yaþatýr
Uzakta bir yede herkesin sevdiði var
Su aktýkça
Her insan toprakla yeniden gelir…”
Marla’yý arayan süfarilerden biri sesin geldiði yere atýný sürer. Onu görünce korkacak bir þeyin olmadýðýný anlayýp onun himayesinde olduðu atýndan iner. Sýrtýný ona dönüp kýlýcýný topraða sapar. Marta çýrýl çýplak göðe baþýný çevirip o bilinmeyen nisanla þarký söyler. Süvarinin baðlý olan atý ürküp kaçar.
Marla’nýn isteði gerçekleþir sular çoðalýr ve coþar. Koþarak sudan çýktýðý gibi kurumuþ söðüt gövdesinin içindeki boþluða sýðýnýr. Islak ellerini kovuðun içine silerek kurulamaya çalýþýr. Süvariden aldýðý kandili yakar. Kahverengi deri çantadan çýkardýðý notlarý okurken yüzü ve gözlerindeki telaþ deðiþir. Yerde yatan süvariyi baygýn halde iken aðaç kovuðuna sürükleyip onu uyandýrýr. Onun iki yakasýndan silkeleyerek uyandýrýr.
“ Bu çantayý benden baþkasý açtý mý Lora ? “
“Her þey sizin istediðiniz gibi oldu efenim.”
“Çantayý açan oldu muuuuu ?” diye hýrçýn bir þekilde Marla kalkýp baðýrýr maðaranýn içindeki yarasalara. Üç beþ küçük kaya parçasý tavandan yere düþer ama bu Marla’nýn çýðlýðýndan deðildir. Keþiþin asasýndan kalkan tozlardan çok asanýn üstüne yýllar önce inen kaya parçasýdýr. Sesler yankýlanýr keþiþ dinler çantadan çýkan notlarý….