Pervasız Zaman
Pervasýz bir zamanýn bahara hasret
düþ maðdurlarýyýz...
Uðultulu bir dönemde yorulup,
Çorak yüreklerin bir manzaralýk
hayaline kapýlýp ;
düþtük yollara çaresizce...
Gül dalýnda kanarken tomurcuk düþler,
Issýz ve bahtsýz çöllerde aradýk
mavi duygulardan bi haber vaatleri...
Ve ne çare ki, sorgusuz sualsiz yýkýldýk
kaðýt hükmünde kararlar emrinde.
Oysa duymaz ve göremezler,
kalemlerin sesini.
Yüreklerin tam ortasýndan çaðlayan,
ok gibi sözlerin mavi gökyüzünü.
Bilmezler kararlýlýk
ve insan sevdasý,
dört duvarý hançer gibi yarar.
Okuyamazlar sözlerin sonsuz kanatlarýný
ve görmezler mýsralara dizilen
inci gerdanlýðý gibi,
þiirlerin yüreklerde duruþunu.
Ve bilmezler bir aldanýþ;
bir gün sonsuz bir uyanýþa kanatlanýr.
Yýldýzlar ve
gökyüzü þahittir :
Nice uykular firar edip,
nice ömürler baþka bedenlerde uyandý.
Ve çoðaldý gün görmemiþ sabahlara .
Bilmezler bu lacivert günlerin sancýsýndan,
apaydýnlýk gökyüzü doðacak.
Bambaþka bir rüzgâr esecek zihinlere.
Ey benim insaným !
varolmak için onurluca,
gücün yettiðince
bileðin ve yüreðinle,
batýr bu yýlgýnlýðý...!!
Sen mýsralarýn kanadý, Ey þair !!
Kalem sensin
gökyüzü de...
Ve özgürlükte.
Batýr kalemi maviliklere.
Uçsun enginlerde apaydýn fikirler.
Güneþler yaðsýn yorgun ömürlere .
Güneþler yaðsýn...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.