Bir dolambaçlý sokakta Oturmuþum kuytu köþesine Öylesine bakýyorum saðýma soluma Her þey anlamsýz tatsýz Kelimeler manasýz kifayetsiz Sanki bu dünyaya ait deðilmiþim gibiyim
Nereye dokunsam buz daðý misali Üþütüyor beni tepeden týrnaða kadar Bir anda gidesim geliyor Kimsenin olmadýðý ýssýz çöllere Bir yalnýzlýk sarmýþ her yanýmý Býrakmýþým kendimi rüzgarýn yönüne
Kapanmýþ duyu algýlarým Arkama bakmadan gidiyorum Ne adres soruyorum ne de mekan Aðýrlaþan adýmlarým hýzýmý kesse de Kaybolmuþ benliðimin ardýnda gidiyorum Belki bulurum umuduyla
Ya ben erken yoruldum Ya da beni yoranlardan kurtulamadým Belki bu býkkýnlýðým yýlgýnlýðým ondadýr Savaþta yenilmiþ bir komutan gibiyim Dökülen güz yapraklarý gibi savruluyorum Bin parçaya bölünürek Bu yüzden sorma... Ben de nereye gittiðimi bilmiyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖNDER34 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.