Kimsesiz Bozkır Gibiyim

sürülen tarla ekilen tohum
hep dýþladý beni
biçilemeyen hasat
hep bana kana kaldý
ya sabýr dedim taþ saðlam kaldý
ben çatladým

adým çatlak
iðnelerle kazdýðým kuyu
mezarým oldu

kan damlayan gözlerim
unuttu yaþlarýný
sadece kendine akan
kýzýl akan nehir oldu
gerbela gönlümü sulayan

kimsesiz bozkýr gibiyim
yanaðýmda açan güllerim bile
baþkasýna güler
ben beni çoktan unuttuðum için

hep yok kaldým bütün güzelliðimle
çirkin gözlere

bakmadým sulanmadým
en güzel bedenlere
yorgunluk nedir bilmeden
daðýttým kendimi
simsiyah yalnýz gecelere

TC Muhtar Gazi Topal
MALATYA
Sosyal Medyada Paylaşın: