Sersefil bir gecenin sofrasýnda ay Lime lime edilmiþ yine düþler Foyasý gün yüzüne çýkmýþ, Karanlýk ülkelerin
Özlemeyi unutmuþ bir sokak lambasýna Kaldýrýmlarý anlatýyor o kadýn Göz gözü görüyor bu sefer Kör olmuþ bir rüyaya nispet..
Þimdi o var iki sokak ötede Kendisi de bilmiyor Sesinde cirit atýyor mazi Ve köþesinde duran gramafonu Kýsýk sesle çalýyor zamandan herþeyi
Buluttan nem kapýyor gözleri En garip notalarý sürüyor kirpiðine Bir þimþekle kesilen bileklerine Bu da geçer diyor
B/aþkaydý bu sefer Meczup bir hikaye eþeliyordu geçmiþini Vakitten kan damlýyordu o yüzlere Çehresine çizilmiþ çýðlýktan sessizlik akýyordu
Kalbini çarmýha germiþlerdi Dinsiz eller göðe kaldýrmýþtý baþýný Bilmiyordu, Sýrtýndan mý yoksa kalbinden mi soyulmuþtu
Bir kaç durak ötede nefes nefese kalmýþtý ömrü Yüzyýllar öncesinden ölmüþtü halbuki Saðýr dudaklardan duyuyordu bizzat kendini Kendi bile kendine yabancýyken, Söz yumuyordu bu sefer gýrtlaðýna kadar..
Rüzgar borçluydu saçlarýna Çünkü rüzgarýn savurabildiði tek karanlýktý o Geç kalkan geç yol alabilseydi keþke O zaman geçerdi belki Sýzlayan baðrý, Ve belki dinerdi Yaðmur yaðmayan o kentteki ýslaklýk..
Kim bilir, Belki de fecri böylesine kutsal kýlan da bakýþýydý Baktýkça batýyordu gözleri Ve yerle bir oluyordu gün O gün kimse sormamýþtý kimseye hiç kimseyi Ve o gün Kimse bilmedi, Kýsýk bir kentte marþlarýn asla söylenmediðini..
Burcu Karagülmez (Gül Sezgi)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Burcu Karagülmez Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.