derya...

öðle vakti
seslenirsin birden
icinden düþen kelimeler
renkler cýrpýnýþlar ve düþler



kapýlýrsýn yine
kendi iç yan odalarýna
ses uyur durgunluk büyür
kýyamazsýn süzülür bir þeyler



saðýnda
umut yollarý büyür
solunda kývrýmlý acý alev ocaklarý
aklýnda güler tutkunun saydamlýklarý





onunla
büyürsün sanki
kücüldüðün
yalnýzlýk yýllarýnla



bir gecenin
sesli harflerine kapýlýrsýn
düþünceler büyürde büyür
kendini konuþturursun



o yoktur
hiç olmamýþtýr
ruhundan beslersin
bir inat uðruna nefes alýr
hatta hüzün döker bir yanýnda


konusur
ýlýk son baharýn coþkusuyla
sabahýnda gülümser
gününde ucar


nayif
kýrýlkan dokusuyla
titrer adýmlarý
gözleri ýslak yaðmur kokusunda


merhametce
sabýrla acar
býkmadan ve usanmadan
yasar hiç olmadaðý durgunluðla




konus içtenliðinle
sevgilim hadi
zaman þimdi
seninle bensiz


durdu...





Sosyal Medyada Paylaşın: