gök kuşları...

penceremin karsý uzaklarýnda
beyaza süt kahveye ýlýk sesler
her biri derin gök gibi mutlu
gündüzler onlarla güzel



bakýnca özgür ruhlarý
birinin gözleri gece
diðerinin gözleri hüzün
aslýnda hepsi ayný yaðmur gibi rahatlatýcý





kücük catýnýn altýnda
büyük kocaman aile gibi
uctuklarýnda mavi beyaz gülümser
konuþtuklarýnda bir tek ben anlamaz ben




bir keresinde
yapaný güvercin daldý balkona
o korkulu bekleyis
ben heyacan dolu sevgi



önce korktum
inciltmekten hor görmekten
sonra alýþtým gasýnda temiz ürkeklik
daha sonra kalpbini duydum sevimdim güldüm


özgürlüklerine saldým
cünkü mavi pencere onun gibi muhteþemdi
ucusunu izlerken duygulandý gözlerim
arkasýna bakmadan gidince anladým


o gök
o beyaz sema
ona ait
tek ülkeydi

...

Sosyal Medyada Paylaşın: