aþkýn dilsizliðin de esen rüzgar gibiyim dalýna tutunamayan bir yaprak gibiyim savrulup geziyorum iþte avare, bir de, bir çare baþý bozuk kirli ellerle yaðmur duasýna çýktým iþte seni andýðým gün kanadýmýn yektasý da soluma doðru üþüyen üþengeç bir martý gibi Ýstanbul semalarýn da kanat çýrpýp Kýzkulesine Galataya konup Hazerfen gibi kanat çarpacaktým tekrardan sana doðru neden beklemedin ki beni eski yerin de...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Ali DEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.