VAKİT YOK ŞİİRLER SÖYLEMEYE

mor salkýmlý sokaklarda
çisil çisil yaðmurlar geçiyor üzerimizden
dudaklarýn þiire açýlan bir pencere
eðilip öpüyorum dudaklarýný apansýz

ýlýk bir gözyaþý döküldü hazan defterlerine
nevbahar oldu mevsim
bir lale bahçesiydi seni yaþamak
kandillerin önüne düþerdi kelebekler
titrerdi mum alevi sevginin karþýsýnda

güz taraçalarýnda cezayir menekþelerine su verelim
çýkalým mor dumanlý daðlara
ardýmýzda býraktýðýmýz isimsiz köyleri unutalým
daha bir sevelim yýlkýlarý doruklarda
atom çaðýnda daha bir sevelim sakura çiçekli baharlarý

gururlu yaralar gizliden gizliye kanar
saklarým yaramý gecelerin koynunda
baþaklar boy verdi
tebessümün baþým üstüne
ninemin eski bir duasý gibi çýkýp geldin iþte
topraðý buðdayý baþaðý severdi onlar
gül kandillerinde söylenirken ilahiler

nasýl anlatmalý bunlarý þimdi
atom çaðýnda kirlenmiþ þehirlerin
küflü kasalarla dolu pazarlarýnda
insanlýðý satýyorlar
ulufe cüzdanlarý þiþkin
reklam afiþlerinde insanlýk ölü veya diri aranýyor ilaný

vakit yok alnýmýn kara yazgýsýný temizlemeye
vakit yok þiirler söylemeye

mor salkýmlý sokaklarda
çisil çisil yaðmurlar geçiyor üzerimizden
dudaklarýn þiire açýlan bir pencere
eðilip öpüyorum dudaklarýný apansýz

Ömriye KARATAÞ
29.06.2018
Sosyal Medyada Paylaşın: