Ferdâniyet
Yarýlmýþ bir elma iliþti gözüme aðacýnda.
Aðaç yorgun düþmüþ salanmakta olan salýncaðý taþýmaktan.
Yeþilliðinden utanmalýyýz dedim.
Kuþlar konuyor herbir dalýna
Her birinin ötüþü bir þarký tadýnda.
Acýsýyla kavrulmuþ,
Umutlar geçiyor gözlerimin önünden.
Her biri yeni güne baþlayan bir aydýnlýk gibi.
Geceden kalma, bir kafa misali
Hiçbir anlamý olunmaksýzýn uyanmasý gibi.
Camý kýrýk bir oyuncak dükkanýydým
Ýçerde hiç alýnmayan,
Oyun görmeyen,
Pili bitik bir oyuncaktým sadece.
Güneþin sýcaklýðý altýnda eriyen
Bir sakýz tadýnda bedendi benimkisi.
Ýçi yaz yaðmurlarýyla dolup taþan yüreðim vardý
Ormanlar ateþe veriliyordu gönlümde
Hiçbiri kurtuluþa eremeden yanýp kül oluyordu.
Islak düþler kuruyorum þimdi kafamda
Dilimde hiç duyulmayan bir þarký.
Bakýlmaksýzýn yürünen bir yolda
Kaybolmanýn mutluluðunu yaþýyorum þimdi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.