Sýradan bir kaðýt, sýradan, bembeyaz... Bir evren boþluðu gibi, kayboluþ,varoluþun içinde, nadasta bir tarla, bomboþ bir kalp, bir varmýþ bir yokmuþluk, sonrasý?.. Kim bilebilir ki?... Bu dünyada sýradanlýk, sanki HÝÇ olmak gibi. HÝÇ olmanýn tevazusu bir yana, Ben Mevlana deðilim ki... O kaðýt yazýlmalý, karakalem yaþanmýþ bir hayat, konuþturulmalý kaðýdýn üzerinde. O beyaz boþluða bir yaþam sýralanmalý, aralarýnda ýslak satýrlarýn da olduðu. Hani yaþlar dökülmeden az önce,burnunda bir sýzý olur ya, o sýzýya deðmeli aðladýklarýn. Ben severken de sýradan olamadým ki, nefretim de sýradan olsun. Kalmalý bu kaðýtlar, peþin sýra gelmeli benim yokluðum gibi... Gelmeli ki, HÝÇ liðim hiç sýradan olmasýn.
Ýnci Demirel Tunçiþler Sosyal Medyada Paylaşın:
İnci Demirel Tunçişler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.