29 Nisan sabahýydý Fethin baþladýðý an Ey Bizans bu candan gönüllere dayanabilirsen dayan Peygamberin hadisine susamýþ, binlerce þüheda O gün sadece Bizans’tý aðlayan
Sessiz baþlamýþtý muhasara,Fatih Ölümü korkutuyordu yürürken Askerler þehitliðin tadýný almýþ,kardeþlerim diyen nebiye koþuyorlardý Siz beni gördünüz ama; beni görmeyen kardeþlerimi özledim diyene gidiyorlardý Doðar doðmaz ümmeti ümmeti diye seslenen peygamberlerine gidiyorlardý
Bahadýrlarým diyordu Fatih,yiðitlerim Ýstanbul’un sultanlarý diyordu ordusuna Akþemseddin hadi diyordu Peygambere bir adým kaldý Karadan giden gemiler bile konuþuyordu biz daha yürümeyi bilmezken Onlar karadan gidiyordu þehadetlerle Bizans korkunun resmini çizerken
Ay yoldaþ oluyordu,rüzgar komutan Güneþ aðlýyordu bu aþka,aðaçlar dile geliyordu hasretten Melekler kýskanýyordu Peygamberin Torununu Gözleri semada nazar ediyordu Fatih fethin bulutunu
Ýstanbul bizimdi artýk,rýza-i ilahi hüküm sürecekti topraklarýnda Ezan sesleri denizi dalgalandýrýp küfrü hüzne sürecekti Muhammed resulullah deyince Fatih, gözyaþlarý temizleyecekti Ayasofyayý Ehl-i küfür aðlayacaktý yerde,aman diyecekti korkudan Affet diyeceklerdi Fatih’e ayaklarýna kapanýp yüz sürüp Maðfiret yalnýz Allah’a aittir derken Yüce Sultan Ýstanbul bundan böyle Ýslamiyet’in kalesidir,fetihlerin fethidir. Öyle ki Ýstanbul Nebiler memleketidir….
Sosyal Medyada Paylaşın:
Before Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.