göðsümü sýnar kalbim
bileklerimde intihar rengi
rüzgarý giyinmiþ kuþlar uçup gider içimden
saklý yaralarým var
kendi uçurumlarýma kanayan
terli bir sabaha atarken þafak
daðlarda ilkbahar
bense aðlýyorum
kalbimde erguvan çiçekleri
þimdi diyorum
bir zeyilname yazsa hayat
yüküyle gelse ömür
bir sýcaklýk yürüse ellerimden
fütursuz bir yaðmur yaðsa
acil,
hemen gel desen
yalnýz ben kalbinde ýslansam senin
sonra doðsam yeniden
meltemden derlesem soluðu
bir gül boyansa içimde
dallarda sen tomurcuk
kuþlar seviþse üstümüzde
her sabah sen açsan dudaklarýmda
türkülere aksa sesim
bir baþka türlü þey bu
tipiye yakalanmýþ yýlký atlarý gibi
gözyaþlarýmý kimse görmeden
yum gözlerini
ölüyorum
acil diyorum
kalbimde erguvan çiçekleri
Mart/2018/antalya
sýtký özkaya