Hatýrla el ele yürümüþtük seninle Ne kadar da gülmüþtük Kalbin sanki kalbimde çarpardý Seviþen yaramaz çocuklar gibi Gözgöze geldiðimiz o an ý düþün Bakýþýn gülüþün duruþun...
Bende kalan...
Zaman geçti saat yarým Yine veda vakti caným Yolculuða isteksiz kaldý adýmlarým...
Senden bana kalan aþkýn kül karasý Ey beni yakan ateþ Yeter artýk yandýðým ...
Býrak yakamý...
Ya gel söndür ateþimi Ya da sil süpür külümü..
Ne acýlar çektim Dudaklarýmda gizledim seni Sýrtýmda bu aþkýn torbasý kýrk büküm Her nefeste tonlarca yüküm Binlerce nefes harcadým Bir yudumluk mutluluða...
Öl desen ölecektim Gül desen gülecektim Sev desen sevecektim...
Sen þimdi git karanlýklara dal biraz Gecenin ardýnda yine gece var Sanki bir alev sarmaþýk düþler sularýnda Savur küllerimi durma ölümcül yedi veren deryalara...
Zaman koþtu biz yorulduk Öyle böyle deðil Ölesiye seviþtik Geceyi ateþe verdik ...
Kömür gibi Kara sakýz gecelerde Alev alev...
Biz seninle kor ateþlerde yanmýþtýk Aþkýn çýkmaz sokaklarýnda....
ÞiiR_Yaralý_34/21.02.2018/Avusturya Sosyal Medyada Paylaşın:
Hakan Yarali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.