KÜNYE...

Adý olmayan bir ülke,
Künyesinde þiir yazan bir devlet
Aslýnda yorgunluk da baþ þehri
Ömürlük gölgelerin ruhuna
Rahmet okunasý
Bulutlarýn dokunduðu tepelerde
Açmayý bekleyen üç beþ çiçek.

Þimdi diri bir cümle diliyor Tanrý:
Dirilmeyi men ettiði cümleten
Onca dokunuþ,
Güne meyleden gecenin seyirlik ömrü
Belki de kýblesi zamanýn,
Adý ölüm ise
Yine fermaný kayýp bir hükümdar
Çalarken zaman
Acýlarý name name
Çaldýrýrken umutlarý.

Seyirlik künye:
Ýþte þiir adýnda ve
Ýþte þer bildiðinde bile hayýr arayan
Dokunup dokunup
Yok olmasýndan ziyade
Varlýðýn kisvesi
Varlar da yoklar da var madem
Bu ülkede
Hadi, bölelim kýta kýta þiiri
Habis bir ur gibi,
Kýnýndan çýkan i mgeleri de öldürelim.

Þair dilinde olsa da bir eziyet;
Þiirden çýkan manayý delelim
Tam da ortasýndan.
Külliyen yalan/mýþ þiir ve kadýn;
Külliyen izammýþ þair ve aþk
Derli toplu ölümler
Himayesinde madem kalemin;
Tanrýsý da þeytaný da þiirin
Yine makberinde bekleyen cahil zümre
Sözüm ona þiirin her dizesine
Sirayet eden her cahil i mgeyi
Þair çekerken cýmbýzýyla
Büyük bir itinayla.

Böldüðü heceleri de yutarken
Böcek misali büzülen
Yürekte gocunan aþký da
Dökerken þerbet niyetine
Þiirin tam da üstüne.

Þehir de þiir de yalan;
Kalem de vebal de dünden razý;
Geride kalan hoþ bir tahayyül,
Penceresinde þiirin
Münafýk bir leke adeta
Gecenin karasýna bandýkça ömrü
Günü bile uyutan i mge i mge.


Sosyal Medyada Paylaşın: