Açmazın kollarında
Umut yokluða mahkûm, suya yazýlmýþ yazý,
Ya da kaçan bir tavþan, bense peþinde tazý.
Yoruldum gece gündüz, ardý sýra koþmaktan,
Muhalin deryasýnda, dalgalanýp coþmaktan.
Takvimin yapraklarý düþerken birer birer,
Mum alevi misali, mahzun yüreðim titrer.
Kýrýk saza dönerim, darmadaðýn tellerim,
Dermanýný yitirir, mýzrap tutmaz ellerim.
Notalar öksüz yetim, ne güfte var ne beste,
Harlanýr yürek korum, aldýðým her nefeste.
Nadim mücrimler gibi öne eðilir baþým,
Yanaðýma sessizce, süzülür çeþm-i yaþým.
Hýçkýrýklar içinde duyulmazken sözlerim,
Anlamsýzca boþluða, bakar dalar gözlerim.
Renkler Flulaþýr da, silinirken tüm mekân,
Açmazýn kollarýnda, tükenirim an be an.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.