Defne Yaprağı

uzak yollarýn usta þoförü
götür beni en uzak menzile
kem gözler eriþmesin ardýma
mor ýþýklar vurmasýn yadýma
yollar kýskansýn seyrimi
aðaçlar ip gibi dizilsin kavl ile

akabeler geçit vermese de götür
’bre nereye?’ deseler bakma ardýna
götür beni sevdalýlar yurduna
uçur daðlara aç kafesimi
yankýlasýn taþlar sesimi
þimdi anlýyorum seni Ey Nesimi!

daðýtma pamuklarý Hallaç
götürme ipekleri kozadan
geleceðe sen de yol aç
çýkmasýn raylar hizadan

kinliler bilmedi Eyüb sabrýný
kinliler bilmedi Yakup derdini
kingren olmuþsa ne bilsin ki
sevmeyi,sevilmeyi
yoksa yüreði nasýl bilsin ki ...
Kenan’a gider gibi götür beni
bilmesin o kimler ve kingren gönüllüler...

Ýbrahim’e deðmeyen ateþ
yüreðimi yakmasýn
demiri çekiçlesin örsünde Davut
bir umudun adýdýr habeþ
yeter ki içimizi yýkmasýn

Toroslarda yankýlanýr kokusu
ovasýnda ýtýr ýtýr har ile
Akdeniz’in güneþinde kavrulur
damla damla yüreklere oturur
Tarsus saklar seni maðarasýnda
yedi uyurlarý saklayan öz ile
bilen bilir iki dað arasýnda
gören gönül; görmez göz ile

definenin adýdýr defne
yapraðý kurudukça deðerlenir
sorarým çalýnan o def ne?
binekler git gide eðerlenir...

tahtýn soðukta musalla
yapraðýn dalda defne
gelenlere içten el salla
peþinde ki o saf ne?
Sosyal Medyada Paylaşın: