ömür dediðin zaman tünelinde zihnimin tafralarý çarpýþýr aklýmla yansýr yüzüme bir ayna þeffaflýðýnda ihanetlerin zulümleri aþka
ben, beni taþýyamaz olurken siületim karþýmda durup hesap sorarcasýna ne ettin kendine yýkýlýyorsun kalk artýk bak gün doðuyor umut ormanlarýnda dercesine
oysa ben hayata ahrazlýðýmla yýðýlýp kalmýþým bir baþýma
sen kendi gizeminde saklanýrsýn beni yýpratarak ardýnda bak, kalabalýk biz özlem düþü bekliyor seni az ötede
çöle dönmesin denizler çakmasýn þimþekler ölmesin kelebekler yeþiller sarýya dönmeden henüz bu coðrafyaya
benim geç kalmýþlýðýmla bari sen yetiþ bahara býrakma ellerinle tut sýkýca
HÜLYA ÇELÝK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabahat çelik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.